EEN MOMENT VAN VERLEIDING Ergens in een verlaten hoekje van de gracht heeft de wind een bonte verzameling drijfvuil bij elkaar geblazen. Plastic tassen, bierblikjes, bladeren, pluis en papier geven dit stadse stilleven vorm. In de verte komt de eerste tram van de dag aangereden. Veel passagiers zijn er nog niet op dit vroege uur. Rinkelend rijdt lijn twee voorbij. Plotseling komt er beweging in het water. Dikke, vlezige lippen breken door het vuil en happen traag in de rondte. Het water deint ritmisch mee. En dan is er die visser… Z’n fiets ligt in het gras achter hem. Traag als stroop beweegt hij zich naar de waterkant. Zoekend, speurend sluipt hij voort. Dan houdt de visser zijn pas in. Zijn bewegingen worden nog voorzichtiger. Hij heeft iets gezien, dat kan niet anders. De afstand tussen de hoek waar het vuilplakkaat drijft en de positie waar de visser zich bevindt, wordt kleiner, alsmaar kleiner. Dan tast hij in z’n tas, haalt er een snee witbrood uit en monteert een korst aan de haak. Het lijkt allemaal in slow motion te gebeuren. Elke beweging is doordacht. Dan legt hij in een onderhandse beweging de korst tussen het drijfvuil. De verleiding is begonnen… Boudewijn Margadant is geen grote bekende in de karperwereld. Met zijn debuut treedt hij voorzichtig uit de anonimiteit. Boudewijn heeft een boek geschreven dat zich laat lezen als een roman. Hier niet louter succesverhalen en vastlood,  maar een verhaal over een visser die zijn passie op geheel eigen wijze beleeft. Met ‘slechts’ een hengel struint Boudewijn langs de wateren van Amsterdam-West.  Een omgeving die hem zowel aantrekt als afstoot. Deze achtergrond vormt het decor voor ontmoetingen met grote karpers, maar biedt ook ruimte aan zaken die vérder reiken dan het vissen alleen. louis vitton neverfull Sla het boek open, en ruik de typische geur die opstijgt uit de grachten op een vroege zomerochtend. Ervaar hoe zijn pennetje tussen de borrelende bruisplakkaten staat, begint te trillen… en vervolgens schuin wegloopt. “Een moment van verleiding” is een handzaam, hardcover boek dat 288 full colour pagina’s telt en prachtige foto’s bevat. Het boek kost € 39,95 en is beschikbaar vanaf 9 juni. Voor meer informatie, previews en bestellingen:  www.eenmomentvanverleiding.nl

BESPIEGELINGEN IN SPIEGELBEELD Om vier uur deed ik zachtjes de deur dicht van mijn huis. Om kwart over vier zou ik bij mijn vriend Jan zijn. We gaan naar Frankrijk. Onze vijfde trip naar het land van de onbegrensde mogelijkheden. Als ik dit soort of gelijksoortige openingen lees in een artikel, vliegen mijn ogen diagonaal in veertien seconden door het hele werkstuk. Als ik dan ook nog in die vlucht; de eerste dag niks, daarna 24 pond, 19 pond, 32,4 pond, 28,1 pond zie staan, probeer ik het volgende artikel. Negen van de tien keer boeit niets me en doen mijn ogen pijn. De foto's bekijk ik niet eens. Ze zien er altijd zo uit, afhankelijk van het feit of je links- of rechtsdragend bent. Kilo's of ponden maken ook geen indruk meer. De koppen niet en de gezichten ook al niet, tenzij het een vrouw is. Maar ja, die zijn zelden vertegenwoordigd in een opstel. Toch koop ik zo nu en dan een karperblad. Ik zit niet met spanning de verschijningsdatum af te wachten en sla mijn karpertent niet op voor de boekhandel om toch zeker te zijn van één exemplaar, waarvan er meestal drie hoog in een rek en dikwijls verstopt achter een "Voor uw huis en tuin"-blad liggen. Karpervissers zijn geen lezers. Karpervissers zijn stekkenpezers en plaatjeskijkers. Karpervissers liggen lui achterover, ook thuis. Ze kijken dan graag naar die non-informatieve, niet boeiende filmpjes op Discovery Channel van Arnout Terlouw en Marco Kraal. (Kom op, mannen, jullie kunnen beter.) Karperaars kijken naar het commerciële Australische, meest nationalistische fenomeen Rex, haal die verdomde grijns van je gezicht, Hunt, die steeds weer breams kust van om en nabij de 23 cm, die niet eens brasems zijn. Of ze kijken naar John with the pet (geen hond), een oude zoon van een mijnwerker uit Liverpool met zijn aanstekelijk vreselijk gehinnik van zo'n twintig keer per filmpje. Thanks John. Voel je je aangesproken, kij k dan naar de plaatjes bij andere artikelen. In dit probeersel vind je noch ponden, noch vele plaatjes. Stop met deze vermoeiende bezigheid die lezen heet en kijk of je de omgeving herkent waar de foto's gemaakt zijn. Misschien vind je verborgen in de tekst wel iets wat je drijft om je volgende trip op af te stemmen. Koop je ballen en gaan met die banaan, of monstercrab. Leuke tip: Kerst vieren met z'n allen aan Lac de Saint Cassien. Wat zeg je? Dit gaat te ver? Nooit van m'n leven! Misschien is er dan nog hoop en lees je verder. Enkele jaren geleden reed ik naar mijn favoriete rivier in Frankrijk. Omdat ik een andere stek dan die van het jaar ervoor wilde zoeken, reed ik wat in de rondte. Op een gegeven moment kwam ik langs wat putjes. Een van die dingen was omheind met draad, waarschijnlijk schrikdraad, want ik schrok me kapot. Bij het hek, de enige toevoer tot het watertje - maar dicht, want vol is vol - hingen tientallen foto's van karpers met Engelse hooligankoppen achter de arme vissen. Rondom het meertje, niet groter dan vier voetbalvelden, zaten zo'n veertig Engelsen - want een Engelse eigenaar - tussen de Heinekens en Kronenbergs. Het was prachtig weer dus een tiental van hen zat niet maar lag. Met het blik of de fles of allebei tegelijk wachtten ze op die ene targetvis, want zo heet die tegenwoordig, die gekocht was door de eigenaar, tussen de honderden andere karpers. "For he is a jolly good fellow." De zon brandde op de auto. Ik had zo'n zin om gezellig aan te schuiven. Maar ja, het hek was dicht. Vol is vol, hè? En vol waren ze. Terug naar de kern. Ik koop dus een blad als er een artikel in staat dat mijn aandacht trekt, het liefst geschreven door en/of over de hieronder genoemde personen. Soms, heel soms kom ik een nieuw talent tegen, dat me iets te vertellen heeft dat me boeit. Of ik krijg een tip: "Paul, lees eens die artikelen van Herwin Kwint, Wietse Tjoelker of Roelof Schut." Zonder anderen te kort te willen doen, ik moet tenslotte een selectie maken, volgen hieronder enkele schrijvers die mij geboeid, geïnspireerd of gepakt hebben. Hopelijk zal dit artikel ertoe bijdragen dat er weer een paar lezende karperaars bij zijn gekomen. Misschien moet ik met één ook al blij zijn. Is dit niet gelukt, scheur dit artikel dan uit de Spiegel en doe alsof het er nooit heeft in gestaan. Jan Baptiste de Winter Ik ben oh zo gelukkig dat ik hem heb gekend. Dat ik aan de hand van de meester heb mogen meelopen. Dat-ie me de kneepjes van het vak leerde en wijze lessen gaf. Ik herinner me nog dat hij me wegstuurde van de Tweede Ringsloot, nadat ik na maanden niks vangen, misslaan en een Garbolinohengel in drie stukken sloeg, naar de put van Andijk . "Leer eerst maar weer eens vangen. Als je er vijftien op een rij gehaakt en geland hebt en niet één verspeeld, mag je weer terugkomen." Het duurde vier maanden en 68 karpers verder voordat ik me weer aan ons dierbare water mocht melden. Hij verspeelde er nooit een. Wat ben ik blij dat ik de laatste ben die hem op film heeft staan, bij het fotograferen van Ben Breukers "wereldrecord" boerenkarper van 24 pond bij 93 cm. Jan, foto's nemend, met een shaggie in de mondhoek, door de knieën, zoals ie ook altijd zat te vissen. Jan B., kunstenaar, schilder, beeldhouwer, spiritist, schrijver, maar bovenal karpervisser met een aureool. Een man om nooit te vergeten. Rini Groothuis De man die me na J.B. de Winter het nauwst aan het hart ligt. Iemand die met een goede pen het karpervissen wist te beschrijven. Ook iemand die wist te relativeren. Die zijn broer Bram een betere visser vond dan zichzelf . Ik heb hem meegemaakt in het Tilburgse. Rini met de pen voorop, ik als schlemiel vijftig meter bij hem vandaan. Bram achter ons blijvend. Hij ving er vier. Op een gegeven moment was Rini het karpervissen zat. Misschien wel niet zozeer het vissen, als wel de hectiek om hem heen en de opkomst van de: "voordrieduizendguldenkunjealleskopenboys". Rini werd leider van het elftal van zijn zoontje. Wat een man. Jan Junge Zijn geschriften zijn niet doorspekt zijn met humor. Hoe kan het ook als het gaat over voedselopname en spijsvertering, over eiwitten, koolhydraten, vitamines, vetten en wat dies meer zij. Taaie stof waar ook ik me doorheen heb moeten worstelen. Hij was de pionier van het eerste uur in de Karperstudiegroep als analist, analyticus en anabolenspecialist. Waarschijnlijk heeft Cor Spinhoven zijn artikelen verslonden. Piet Vogel Een vakman. Niet alleen omdat hij uit het vak kwam. Iemand met eerbied voor de karper. Iemand die dieper nadenkt over het gedrag van de karper. Iemand die niets aan het toeval wil overlaten. Een perfectionist die zich verdiept in de details en wiens specialisme verder reikt dan zijn "rig talks". Iemand bij wie de techniek en het vangen van karpers elke dag weer een bijna onwezenlijk deel van zijn leven zijn. Koen Koops Een gymleraar, maat en vismaat van Piet, die in zijn kielzog een groot karperaar is geworden. Iemand die naast het vissen bloemrijke lezingen kan verzorgen, begeleid met veelkleurige dia's. Iemand die bijna alle meren en rivieren in Frankrijk kent. De man die vele, vele vissen, maar ook zeer zware op zijn naam heeft staan. Koen, die de Sloterplas beter kent dan menigeen zijn eigen vrouw. Koen, die de ringen, de rekstokken en de rode linten vaarwel heeft gezegd en nu fulltime voor een hengelsportfabrikant werkt. We zullen nog veel van hem horen en zien. Gerard Schaaf Een fenomeen. Ik denk dat hij, naast zijn boek "Stille wateren", koploper is in het schrijven van artikelen. Hij is veruit de productiefste en kan boeiend verhalen. Hij kan als geen ander ons meevoeren in de wereld van de "penvisser". Hij kan lyrisch worden over spinnenrag, boomklevertjes, ijsvogeltjes, watersense en muskusratten. Hij weet je als geen ander mee te slepen in de wondere wereld van de karper. Hij heeft de pest aan kantoorlui, mobieltjes en computers. Hij is wereldvreemd. De weg kwijt. De laatste keer dat ik hem met de "pen" heb zien vissen, was in 1983 in de Ringsloot in de Wijdewormer. Toen was ie in de de Ban van de Ring. Nu is hij in de ban van kantvissen met drie hengels, 150 gram lood en het droppen van nootjes en balletjes uit zijn voerboot. Nachten vertoeft hij in zijn eentje in een tentje tussen woonhuizen in Amsterdam en omstreken. Hij heeft niemand meer nodig. Hij leeft voor het vissen. Heeft zijn werk erop afgestemd. Alle vrije uurtjes zit ie aan het water. “Klopt” de meeste uren van ons allemaal. Aan het water is hij wie hij wil zijn. Een kluizenaar. In de ban van zichzelf. Jan te Nuijl Voor velen ene onbekende. Voor Amsterdamse karpervissers een levende legende. Samen met zijn vriend Ruud heeft hij de "pen" nooit los kunnen laten. Hij verafschuwt lood. Het is dat hij het nodig heeft om zijn “dobber” dusdanig uit te lijnen, dat die perfect in het water staat. Je zult nooit iets van hem hebben gelezen. Je zult nooit iets van hem horen; tenzij je hem ontmoet aan de waterkant. Overigens is hij zeer selectief met wie hij praat. Meestal kun je beter oprotten. Hem alleen laten. Hij kan penvissen als geen ander. Het maakt hem niet uit wat en hoeveel of hoe groot. Elke karperdril staat gelijk aan een bovenmenselijk orgasme. Luc de Baets Mijn boekenkast puilt uit, is te klein geworden voor al die romans en karperboeken. Er zijn echter drie boeken die een permanente plaats innemen, naast elkaar, niet worden weggedrukt door de rest en waar zeker geen boek bovenop ligt. Drie boeken van wereldformaat. Op plaats één staat de "Koran", op drie de "Bijbel"en tussen hen in, hoe symbolisch, "De dunne draad" van Luc. Luc is iemand van de buitencategorie. Zijn boek de absolute top. Iedere, zich een beetje respecterend karpervisser , moet dit boek bezitten. Hoeveel zijn er verkocht? Een paar duizend? Ik schreef het al. Karpervissers zijn geen lezers. Na de voltooiing van zijn meesterwerk heeft hij voor lange tijd de hengels in de schuur gezet. Ik begrijp dat. Een topsporter begrijpt dat ook. Stoppen op je hoogtepunt. Alijn Danau Ook een Belgisch woordkunstenaar. Geen wonder dat de winnaar van het Nationale Dictee veelal een loot is van onze zuiderburen. Zijn boeken "Tegen de stroom in"en "Karperblues", en zijn artikelen, zijn een combinatie van informatie, humor en relativiteit. Geweldig zoals hij zichzelf neerzet, op de korrel neemt met zelfspot, maar ook serieus genomen wil worden. Ik heb een bloedhekel aan mannen met lange haren. Hij mag ze van mij tot aan zijn kont laten groeien en die vieze ouwe pet op houden, ook 's nachts. Chapeau. De jonge(n) onbekende Laatst reed ik langs een ringsloot aan de buitenkant van een dorpje. Als ik niet gefascineerd was geweest door het wijdse uitzicht, had ik hem nooit gezien. Een knaap van een jaar of zestien, uitgerust met een hengel, een rugzak en een schepnet. Op gepaste afstand heb ik mijn auto geparkeerd. Met waarschijnlijk een tijgernootje onder de haak sloop hij als een panter achter de rietschoten. Hier en daar liet hij behoedzaam het lijntje zakken achter een polletje of tegen een verrotte schoeiing.. Vier shaggies lang heb ik zitten kijken. Wilde of durfde - of allebei - niet, uit te stappen. Hij ving niks in die tijd, maar het wordt een grote. Hij is al een grote. Jullie zullen nog van hem horen, of niet. Misschien houdt-ie wel alles voor zichzelf. Waarschijnlijk is dat ook wel het beste. Paul van de Logt, mei 2007

 HET VERHAAL VAN LEO

                          Zo`n 20 jaar geleden visten we veel in De Hoekse Waard maar op een gegeven moment raakt een gebied uit het zicht en zie je elders nieuwe mogelijkheden, zo ook met mij.
Tot begin van dit jaar een oude vismaat belde met de vraag zullen we nog een keer? .
Je weet dan niet waar je aan begint, hoe is de situatie 20 jaar verder.
Toch maar proberen, ook om de oude vismaat weer eens te ontmoeten.
Ik moet zeggen, het viel niet tegen. De oude stekken waren er nog en zelfs het karperbestand kwantitatief en kwalitatief zeer de moeite waard. In het voorjaar veel vissen tussen 15 en 20 pond, dat is voor een polder toch mooi.
Tegenwoordig vissen we met de topgrafische atlas op schoot dus enkele nieuwe stekken waren snel gevonden.
Brug 1 en 2 hadden hun productie ruimschoots geleverd dus toen brug 3 ontdekt werd vloog ik daar natuurlijk op af. Helaas, het relaas volgt hier onder.
Nb, Jan uit het verslag is de bekende karpervisser en publicist Jan Junge waar ik veel mee vis.
De J.J. trap uit het verslag is door Junge geconstrueerd om wat gemakkelijker het talud af te scharrelen om de vis te scheppen.
Het visrecht berust bij de H.S.V. Numansdorp.
Foto 1 is verloren gegaan helaas. Veel leesplezier.

Hoekse Waard 24 aug. 2004.

9.30 uur naar de 1e brug, niet echt vroeg.
Helaas, de betonjongens zijn nog aan het klooien aan de betonbak, een constructie om de schuiven te kunnen bedienen.
Verder naar brug 2?, Nee gelijk door naar brug 3, ik zie overal leven en zeker 6 karpers aan het oppervlak rustig aan het flipperen, veeg teken?
Auto open, voer gepakt en aan twee kanten van de brug wat gevoerd (paaltjeskant).
Ik ben zenuwachtig en vol spanning en voel dat er wat gaat gebeuren, toch dwing ik mezelf rustig de hengel op te tuigen en daarna koffie te drinken. Jan`s ervaring niet te licht dus de 2 ponds Cor Spinhoven met gevlochten lijn opgetuigd.
De koffie is heerlijk maar ik wil vissen!.
Eerst aan de rechterkant, ik zie bellenbanen en laat zachtjes de drijvertjes zakken op ruim een meter water.
Hoe lang duurt het?, 2 of 3 seconden en de drijvertjes verdwijnen gedecideerd naar de diepte, misslaan is haast niet mogelijk. Bonkend en schuddend snelt de karper naar de paaltjes waar ik hem maar net weg kan houden. Richting riet kan geen kwaad, hou de lijn maar strak. Op het midden kan ik hem kantelen en zie een knappe spiegel, zo hè. Om af te drillen moet ik eerst onder het prikkeldraad door om aan de oever te komen, het schepnet licht er al, wat een gedoe zeg, ik zweet al als een otter maar goed, hij schuift het net in, bingo mooie vis zeg.
Ik moet weer terug naar de oto voor mijn fototoestel. Karper in het gras Jan.
Het is een klokgave dikke spiegel een hoge 19er denk ik en ik ben blij.
Even bijvoeren, koffie en een sigaar, ik kijk om me heen, wat een rust.
Een grote bonte specht pendelt jodelend heen en weer, een buizerd verkend hoog aan de hemel zijn territorium, ik geniet.
Er treed radiostilte in, geen beetje meer, geen bellen en geen gedraai van vis, hoe is het mogelijk. Als je de megavoorn en dito brasem niet meetelt zeker een uur geen aanbeet. Dan, op dezelfde stek een korte tik gevolgd door een gigantische dressuuraanbeet maar ik sta pal. Een heerlijke dril volgt met als resultaat weer! Een spiegelkarper, het ritueel herhaalt zich, prikkeldraadhek, scheppen, fototoestel halen en weer over het prikkeldraad.
Maar, alle moeite waard, deze vis, zie dressuuraanbeet was in de bek behoorlijk gehavend, kijk goed Jan. Lage 20?, Verder een mooie slanke vis.
Als ik sta uit te blazen stopt er een zilvergrijze Mondeo, een man stapt uit, stelt zich voor en vraagt naar mijn vergunning. Voor de vorm want ik blijk me op particulier gebied te bevinden. Hij is de eigenaar, (kijkt trots), ik mag hier niet vissen en moet verdwijnen. Maar die jongetjes dan bij het gemaal die zitten dan toch ook op uw terrein. Dat blijken kinderen te zijn van zijn personeel die mogen dus.
Even overweeg ik om me aan te bieden als landarbeider maar doe het toch maar niet. Pakt u maar rustig uw spullen zegt hij en verdwijnt.
Ik loop nog even naar de waterkant en zie een pesterig schuimplakkaat verschijnen, wegwezen Niessen, exit brug 3. Wat verder te doen, ik taai af naar brug 2 waar ik ongemotiveerd nog een uurtje vis zonder resultaat. Brug 1 dan misschien als de betonwerkers weg zijn, dit is inderdaad zo. Ik voer aan beide kanten, eet een boterham, koffie en ga weer vissen. Na een halfuurtje een langzame wegloper op de zoete maïs aan de haar, ik doe nix en wacht af, het loopt niet door. Bij ophalen blijkt de maïs van de haar verdwenen, witvis of………
Bij de tweede haar hetzelfde verhaal, weer leeg. Ik bel Tom Poes voor een list.
Gewoon een maiskorrel op het oog van de haak en een korrel op de haarscherpe dunstelige lange Gamakatsu. Weer een slome wegloper, slaan Pa en verdomd karper. Ik vergeet te zeggen dat ik hier vis met de 4,24m lange 1,1/4 ponds zware Temming penhengel plus 26/100 nylon. Schitterend buigt de hengel door tot in het handvat en geeft op de felle karper prachtig partij. Een schub van 12 pond wordt de J.J trap op gesjouwd net op tijd want het begint gigantisch te onweren en te regenen.
Ik wacht de bui af ondertussen Junge te woord staand die baalt van het wegsturen op brug 3. De bui stopt en ik ga op verkenning naar een 4e brugstek. Een smalle weg afrijdend kom ik inderdaad bij een brug, een lage brug gesteund door 8 betonnen pijlers. Ziet er leuk uit, de sloot is niet breed en in het hele gebied wordt gespuid zodat het behoorlijk trekt. Twee stekjes, èèn bij de pijlers, de tweede aan de andere kant van de brug tegen het riet, er is daar een kleine inham dus minder trek.
Hier krijg ik na een half uurtje een fraaie wegloper en sla vast. Dit valt nog niet eens mee om op deze zachte hengel de karper bij de pijlers weg te houden maar het lukt, hoera de 4e een mooie gave schub van een pond of 10.
Er komt weer een bui aan, ik stop voor vandaag het is mooi geweest.
Vrijdag vertel ik Jan van de nieuwe brug 4.
Groetjes Leo Niessen.
                    

STILLE WATEREN

Het boek met de leukste verhalen op het gebied van karpervisserij.
In de verhalen van Gerard Schaaf staat het vangen van de karper centraal en in die van Paul van de Logt de karpervisser. De schrijvers hebben bewust geen boek gemaakt met talrijke kleurenfoto's van grote "biggen". Daarvan zijn er al legio. Het is een boek voor aan de waterkant of om te lezen onder een schemerlamp in de avonduren.
Het erotische verhaal "De kanjer"  is door Ronny de Groote (Belgisch publicist en recensist) benoemd tot de topper in het boek.
De schrijvers zelf vinden "Ode"( aan Jan B. de Winter) en " Het poeder" (fictie) de toppers van hun werk.
Stille Wateren laat je niet los. Het leest vlot en sommige hoofdstukken zijn op het scherpst van de snede geschreven.  
Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Een paar jaar geleden tijdens een van de coördinatorenvergaderingen in de oude gebouwen van Sportvissersmagazine Beet had Gerard de bedenking gemaakt dat hij die nieuwe karpervissers/schrijvers best te pruimen maar toch zo technisch en afstandelijk vond. Hij had het meer op de mannen zoals Rini Groothuis. Dat poëtische, die sfeerverhalen miste hij wel. Konden er niet meer van dit soort karperteksten zijn lijfblad kleuren? Vroeg hij zich destijds af.
Hij is zelf met het antwoord gekomen. Stille Wateren is het eindproduct van zijn drang naar karperromantiek.
Gerard Schaaf behoeft geen introductie. Hij is, zoals we weten, niet de visser die zit te klooien met onderlijnen of boilierecepten. Gerard is de "twijfelaar". De karpervisser die zweert bij zijn pennetje maar af en toe die "nieuwe revolutionaire technieken"' ervoor lief bijneemt omdat ze soms doeltreffend kunnen zijn. In die context moet je Stille Wateren dan ook zien. Geen van techniek uitpuilende bundel, maar een verzameling verhalen waar de mens achter de karpervisser de hoofdrol speelt.
Persoonlijk is Het Poeder me heel sterk bijgebleven. Het bezit alles dat een ijzersterk verhaal dient te bezitten en met een goed uitgewerkte dialoog kan het zo onmiddellijk doorgaan als zijnde een aflevering van The X-files of Psi factor.
Paul van de Logt was voor mij een totaal onbekende. Zijn schrijfsels zijn een openbaring geworden. Hij behoort zonder enige twijfel tot de categorie meestervertellers. Mannen die met het plaatsen van punt en een komma, of het aanwenden van een specifiek woord, meer kunnen zeggen dan een gewone sterveling met een zonvloed aan woorden. Zes verhalen zijn van z'n hand, maar De Kanjer is zondermeer het summum. Je bent er als het ware getuige op de eerste rij.
Wie Stille Wateren koopt met de bedoeling er technisch op vooruit te gaan komt bedrogen uit. Pauls voorwoord omvat als het ware het boek. "Dwarrelende rook uit opa's pijp. Een luie stoel, een schemerlamp. Regen klettert tegen de ramen. In deze sfeer moet dit boek gelezen worden Elk verhaal is een verhaal apart. Niet de karper staat centraal maar de mens erachter.
Stille Wateren is een aanrader voor die karpervissers die eens iets anders dan technische karperliteratuur willen verslinden.
 Ronny de Groote

Het boek is te bestellen via Beet( Vipmedia). redactie.beet@vipmedia.nl